ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Πίου-πίου Πιπιφιλίπι...
έτσι θέλω να με λένε!
Όλους τους γλάρους τους έλεγαν Πίου-Πίου.
Και τις γυναίκες και τους άντρες.
Έτσι τό 'χαν οι γονείς τους.
Έτσι τό 'χαν οι παππούδες τους.
Έτσι τό 'χαν και οι προπαππούδες τους.
Όλοι οι γλάροι ήταν περήφανοι
για τ΄όνομά τους.
Μόνο ένας δεν ήταν.
Αυτός δεν ήθελε να είναι όπως όλοι οι άλλοι.
Σκεφτόταν: «Εγώ είμαι κάτι διαφορετικό.
Όποιος είναι κάτι διαφορετικό,
χρεάζεται και ένα διαφορετικό όνομα.
Εγώ θέλω να με λένε
Πιπιφιλίπι.
Έτσι θέλω να με λένε!»
(ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο)
''Ποιος είσαι εσύ; Πώς σε λένε; Τι κάνεις εδώ;'' έκραξε το Κοράκι.
''Είμαι ο Πιπιφιλίπι. Έχω φεγγαροφώτιστα φτερά και πετάω γρήγορα σαν τον άνεμο.
Ακόμα και οι βροχοστάλες δεν με κάνουν μούσκεμα.
Ο Τούτου είναι φίλος μου και τα κατάφερα και γλίτωσα απο κάτι παιδιά''.
''Στ' αλήθεια Πιπιφιλίπι; Τι αστείο και παράξενο όνομα είναι αυτό; Όλους τους γλάρους τους λένε Πίου-πίου''.
''Εμένα, όχι. Εγώ λέγομαι Πιπιφιλίπι., Είμαι ένας ξεχωριστός γλάρος''.
''Και πού το βρήκες αυτό γραμμένο;'' είπε το Κοράκι.
''Ο καθένας είναι κάτι ξεχωριστό και δεν έχει σημασία αν τον λένε Πίπι ή Πιπίκο ή Πίου-πίου-πιπικοτοτοφλίπ''.
Συγγραφέας: Maria Blazejovsky |
Εκδότης: Άμμος |
Μετάφραση: Μπαλτατζή, Άννα |
Πηγή: www.greekbooks.gr